ΑΡΘΡΟ 3. ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ
Η ασφάλιση Αστικής Ευθύνης περιλαμβάνει την ικανοποίηση νόμιμων απαιτήσεων τρίτων κατά του ασφαλισμένου, από ζημίες προξενούμενες από την κυκλοφορία του αυτοκινήτου που περιγράφεται στο ασφαλιστήριο για τις παρακάτω περιπτώσεις:
– θανατηφόρου τραυματισμού προσώπων
– τραυματισμού προσώπων
– υλικών ζημιών σε πρόσωπα που δεν ανήκουν στην οικογένεια του ασφαλισμένου, του οδηγού ή του λήπτη της ασφάλισης
– υλικών ζημιών σε πράγματα που δεν μεταφέρονται με το ασφαλισμένο όχημα.
Εξαιρούνται της υποχρεωτικής ασφάλισης η αστική ευθύνη των προσώπων που προκάλεσαν το ατύχημα εκ προθέσεως ( άρθρο 6 παρ 2 Ν. 4891976) και η αστική ευθύνη των προσώπων που μετέχουν σε αγωνίσματα που επάγονται ειδικούς κινδύνους, όπως αγώνες, διαγωνισμούς ταχύτητας, ακριβείας ή δεξιοτεχνίας, επίσημους ή ανεπίσημους.
Δεν θεωρούνται τρίτοι ο λήπτης της ασφάλισης, ο οδηγός που προξένησε την ζημία, ο κύριος του αυτοκινήτου, κάθε πρόσωπο του οποίου η ευθύνη καλύπτεται με την σύμβαση ασφάλισης, οι εκπρόσωποι του ασφαλισμένου νομικού προσώπου ως και οι εταίροι των προσωπικών εταιρειών. Οι ανωτέρω σε περίπτωση επέλευσης του κινδύνου δεν δικαιούνται αποζημίωσης.
Η ασφάλιση καλύπτει υποχρεωτικά την Αστική Ευθύνη του κυρίου, του κατόχου και κάθε οδηγού ή προστηθέντος για την οδήγηση, κατέχοντος την κατά νόμο άδεια οδήγησης ή υπευθύνου του ασφαλισμένου αυτοκινήτου. Δια τις προαιρετικές καλύψεις, εφόσον έχουν συμφωνηθεί, ισχύουν οι επιμέρους κατά κίνδυνο αναφερόμενοι κατωτέρω ειδικοί όροι.
Ασφαλισμένα πρόσωπα είναι ο κύριος, ο κάτοχος, ο οδηγός ή ο προστηθείς στην οδήγηση, καθώς και ο υπεύθυνος του ασφαλισμένου αυτοκινήτου, οι οποίοι κατέχουν νόμιμη άδεια οδήγησης για την κατηγορία του οχήματος που οδηγούν, εκτός εκείνων που έχουν επιληφθεί του αυτοκινήτου δια κλοπής ή βίας.
ΑΡΘΡΟ 4. ΤΟΠΙΚΑ ΟΡΙΑ ΙΣΧΥΟΣ
Η υποχρεωτική ασφάλιση Αστικής ευθύνης ισχύει για τα όρια της Ελληνικής Επικράτειας.
Αυτοκίνητο όχημα που έχει τον τόπο της συνήθους στάθμευσης του στην Ελληνική Επικράτεια και εξέρχεται από τα όρια αυτής, πρέπει να εφοδιάζεται με πιστοποιητικό διεθνούς ασφάλισης (πράσινη κάρτα) που ισχύει τουλάχιστον στο έδαφος των κρατών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των κρατών του Ενιαίου Οικονομικού Χώρου (Ε.Ο.Χ.) και των λοιπών κρατών, των οποίων τα Εθνικά Γραφεία Διεθνούς Ασφάλισης δεσμεύονται να εφαρμόζουν το τμήμα III της Ενοποιημένης Συμφωνίας.
Αυτοκίνητο όχημα που αναφέρεται στην προηγούμενη παράγραφο, αν πρόκειται να κυκλοφορήσει στο έδαφος τρίτων χωρών που δεν ανήκουν στον Ε.Ο.Χ., πρέπει να είναι εφοδιασμένο με πιστοποιητικό διεθνούς ασφάλισης (πράσινη κάρτα), που ισχύει στις χώρες αυτές σύμφωνα με το τμήμα II της Ενοποιημένης Συμφωνίας. Αν δεν τηρηθεί η υποχρέωση του προηγούμενου εδαφίου, ο κύριος, ο κάτοχος και ο οδηγός του αυτοκινήτου οχήματος ευθύνονται, εις ολόκληρον, έναντι του ασφαλιστή και του Γραφείου Διεθνούς Ασφάλισης. Οι τυχόν παρεχόμενες πρόσθετες καλύψεις ισχύουν μόνο εντός της Ελληνικής Επικράτειας.
ΑΡΘΡΟ 5. ΑΝΩΤΑΤΑ ΟΡΙΑ ΕΥΘΥΝΗΣ ΤΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΤΗ
Το ανώτατο όριο ευθύνης του ασφαλιστή για κάθε ατύχημα στο οποίο περιλαμβάνονται το κεφάλαιο, οι τόκοι, τα δικαστικά έξοδα και κάθε φύσεως αμοιβές τρίτων, δεν είναι δυνατό να υπερβεί το αναγραφόμενο στο ασφαλιστήριο ποσό, για κάθε είδος κινδύνου που καλύπτεται με αυτό, ανεξάρτητα από το επιδικαζόμενο ποσό και από τον αριθμό των ζημιωθέντων. Όταν υπάρχουν περισσότεροι ζημιωθέντες του ενός και εάν το σύνολο της αποζημίωσης υπερβαίνει το ασφαλιστικό ποσό, το δικαίωμα αυτών περιορίζεται σύμμετρα κατά την διάταξη του νόμου μέχρι συμπληρώσεως του ασφαλιστικού ποσού. Περισσότερες ζημιές από την ίδια αιτία λογίζονται ως ενιαίο ατύχημα.
Αν ο ασφαλιστής υποχρεωθεί να πληρώσει δικαστικώς ή εξωδίκως πέραν του ασφαλίσματος, έχει δικαίωμα αναγωγής κατά του ασφαλισμένου.
